http://41.188.172.30/matokeo/index.htm
ADAM KIVENULE BLOG: For information call +255 713 270364 E-mail: kivenule@gmail.com Blog: http://www.adamkivenule.blogspot.com Twitter: http://www.twitter.com/kivenule Youtube: http://www.youtube.com/tagumtwa KIVENULE CLAN BLOGS: http://www.tagumtwa.blogoak.com http://www.kauki-kauki.blogspot.com E-mail: KAUKI2006@gmail.com or tagumtwa@gmail.com
Thursday, 2 February 2017
Website ya Wizara ya Elimu, Sayansi na Teknolojia
Tambelea hii website upate taarifa mbalimbali
http://www.moe.go.tz/index.php/sw/
http://www.moe.go.tz/index.php/sw/
TANGAZO KWA UMMA:
NAFASI ZA KAZI KWA MAFUNDI SANIFU WA MAABARA ZA SHULE (SCHOOL LABORATORY TECHNICIANS)
Mwombaji awe na cheti cha Kidato cha IV au Kidato cha VI katika masomo ya Sayansi na waliofuzu Mafunzo ya Laboratory Technology au Laboratory Science and Technology katika vyuo vinavyotambuliwa na Serikali na kupata Stashahada (National Technical Awards [NTA] Level VI) au Full Technician Certificate.
KAZI ZA KUFANYA
http://www.moe.go.tz/index.php/sw/component/k2/item/652-tangazo-kwa-umma-nafasi-za-kazi-kwa-mafundi-sanifu-wa-maabara-za-shule-school-laboratory-technicians
Serikali inatarajia kuajiri Fundi Sanifu wa Maabara ya Shule
Daraja la II. Ajira hii ni kwa Fundi Sanifu wa Maabara ya Shule
waliohitimu kati ya mwaka 2013 - 2015.
Hivyo, wenye sifa stahiki na wanaotaka kuajiriwa Serikalini, wanatangaziwa kuwasilisha nakala za vyeti vyao vya:
- Elimu ya Sekondari (Kidato cha nne na / au Sita);
- Taaluma ya Fundi Sanifu wa Maabara ya Shule na
- Cheti cha kuzaliwa kwa ajili ya uhakiki.
Aidha, mwombaji aambatishe nakala ya wasifu binafsi (CV) ya Elimu,
Taaluma na Uzoefu. Mwombaji aainishe majina yake matatu kwa kirefu na
usahihi.
Mwombaji ambaye katika vyeti vyake vya Elimu na Taaluma havina jina
la tatu, akamilishe taratibu za kisheria kuongeza jina la tatu na
kuwasilisha kiapo stahiki pamoja na maombi yake.
Nyaraka zote ziwasilishwe kwa barua pepe ifuatayo: apa@moe.go.tz
SIFA ZA MWOMBAJIMwombaji awe na cheti cha Kidato cha IV au Kidato cha VI katika masomo ya Sayansi na waliofuzu Mafunzo ya Laboratory Technology au Laboratory Science and Technology katika vyuo vinavyotambuliwa na Serikali na kupata Stashahada (National Technical Awards [NTA] Level VI) au Full Technician Certificate.
KAZI ZA KUFANYA
- Kutayarisha vitendea kazi vya maabara ya somo la Sayansi kwa vitendo.
- Kusaidiana na mwalimu wa somo katika kuandaa masomo ya sayansi kwa vitendo.
- Kupokea na kutunza vifaa na madawa kwa ajili ya maabara ya shule.
- Kubaini mahitaji ya vifaa na madawa kwa ajili ya maabara ya shule.
- Kufanya majaribio ya awali (Pre-Test) kabla ya majaribio (Practical) kufanyika na wanafunzi kwa mazoezi na mitihani ya ndani.
- Kutunza vitendea kazi na kuhakikisha usafi wa maabara kabla na baada ya mazoezi ya mitihani na majaribio ya ndani.
- Kusimamia usalama wa maabara na waliomo wakati wa mazoezi ya vitendo (Practicals) kwa kuhakikisha kuwepo vizimamoto (Fire Extinguisher).
- Kutunza vifaa vya usalama na huduma ya kwanza kwenye vyumba vya maabara.
UTARATIBU WA KUTUMA MAOMBI NI KAMA IFUATAVYO:-
- Mwombaji anatakiwa ‘ku-scan’ vyeti / nyaraka halisi na siyo kivuli (photocopy) na kuhifadhi katika ‘file’ moja la ‘pdf’. ‘File’ lipewe majina matatu ya mwombaji kuanzia la kwanza, kati na la mwisho ndipo litumwe.
- Mwombaji atumie anuani ya barua pepe yake mwenyewe na siyo ya mtu mwingine kutuma nyaraka zake.
TANBIHI:
- Tarehe ya mwisho kupokea nyaraka ni 20 Februari, 2017.
- Yeyote ambaye vyeti vyake havitahakikiwa hatafikiriwa katika ajira
- Barua pepe za kuwasilisha nyaraka za waombaji zitumwe mara moja tu na si kwa kurudia rudia ili kuepuka usumbufu.
IMETOLEWA NA
Tarishi M.K.
KATIBU MKUU
30 Januari 2017
http://www.moe.go.tz/index.php/sw/component/k2/item/652-tangazo-kwa-umma-nafasi-za-kazi-kwa-mafundi-sanifu-wa-maabara-za-shule-school-laboratory-technicians
TANGAZO KWA UMMA: NAFASI ZA KAZI KWA MAFUNDI SANIFU WA MAABARA ZA SHULE (SCHOOL LABORATORY TECHNICIANS)
NAFASI ZA KAZI KWA MAFUNDI SANIFU WA MAABARA ZA SHULE (SCHOOL LABORATORY TECHNICIANS)
Serikali inatarajia kuajiri Fundi Sanifu wa Maabara ya Shule
Daraja la II. Ajira hii ni kwa Fundi Sanifu wa Maabara ya Shule
waliohitimu kati ya mwaka 2013 - 2015.
Hivyo, wenye sifa stahiki na wanaotaka kuajiriwa Serikalini, wanatangaziwa kuwasilisha nakala za vyeti vyao vya:
- Elimu ya Sekondari (Kidato cha nne na / au Sita);
- Taaluma ya Fundi Sanifu wa Maabara ya Shule na
- Cheti cha kuzaliwa kwa ajili ya uhakiki.
Aidha, mwombaji aambatishe nakala ya wasifu binafsi (CV) ya Elimu,
Taaluma na Uzoefu. Mwombaji aainishe majina yake matatu kwa kirefu na
usahihi.
Mwombaji ambaye katika vyeti vyake vya Elimu na Taaluma havina jina
la tatu, akamilishe taratibu za kisheria kuongeza jina la tatu na
kuwasilisha kiapo stahiki pamoja na maombi yake.
Nyaraka zote ziwasilishwe kwa barua pepe ifuatayo: apa@moe.go.tz
SIFA ZA MWOMBAJIMwombaji awe na cheti cha Kidato cha IV au Kidato cha VI katika masomo ya Sayansi na waliofuzu Mafunzo ya Laboratory Technology au Laboratory Science and Technology katika vyuo vinavyotambuliwa na Serikali na kupata Stashahada (National Technical Awards [NTA] Level VI) au Full Technician Certificate.
KAZI ZA KUFANYA
- Kutayarisha vitendea kazi vya maabara ya somo la Sayansi kwa vitendo.
- Kusaidiana na mwalimu wa somo katika kuandaa masomo ya sayansi kwa vitendo.
- Kupokea na kutunza vifaa na madawa kwa ajili ya maabara ya shule.
- Kubaini mahitaji ya vifaa na madawa kwa ajili ya maabara ya shule.
- Kufanya majaribio ya awali (Pre-Test) kabla ya majaribio (Practical) kufanyika na wanafunzi kwa mazoezi na mitihani ya ndani.
- Kutunza vitendea kazi na kuhakikisha usafi wa maabara kabla na baada ya mazoezi ya mitihani na majaribio ya ndani.
- Kusimamia usalama wa maabara na waliomo wakati wa mazoezi ya vitendo (Practicals) kwa kuhakikisha kuwepo vizimamoto (Fire Extinguisher).
- Kutunza vifaa vya usalama na huduma ya kwanza kwenye vyumba vya maabara.
UTARATIBU WA KUTUMA MAOMBI NI KAMA IFUATAVYO:-
- Mwombaji anatakiwa ‘ku-scan’ vyeti / nyaraka halisi na siyo kivuli (photocopy) na kuhifadhi katika ‘file’ moja la ‘pdf’. ‘File’ lipewe majina matatu ya mwombaji kuanzia la kwanza, kati na la mwisho ndipo litumwe.
- Mwombaji atumie anuani ya barua pepe yake mwenyewe na siyo ya mtu mwingine kutuma nyaraka zake.
TANBIHI:
- Tarehe ya mwisho kupokea nyaraka ni 20 Februari, 2017.
- Yeyote ambaye vyeti vyake havitahakikiwa hatafikiriwa katika ajira
- Barua pepe za kuwasilisha nyaraka za waombaji zitumwe mara moja tu na si kwa kurudia rudia ili kuepuka usumbufu.
IMETOLEWA NA
Tarishi M.K.
KATIBU MKUU
30 Januari 2017
Friday, 20 January 2017
Historia ya chimbuko, mila na desturi za kabila la WAIRAQW
Utangulizi
Wairaqw ni miongoni
mwa rnakabila yanayoishi katika Mkoa wa Manyara Wilaya za Mbulu, Babati, Hanang
na Mkoa wa Arusha Wiiaya ya Karatu.
Kwa asili Wairaqw
walitokea Mesopotamia Iraq. Uhamiaji wao ulianza katika karne ya 4 - 6 baada ya
kuzaliwa kwa Kristo. Wairaqw ni jamii ya Wakushi ambao Walivuka bahari ya Sham
kwa mashua na kutua Ethiopia, waliishi hapo kwa muda kutokana na vita vya mara
kwa mara, waiiendelea kuhama kuelekea kusini magharibi waiipitia bonde la ufa
kando ya ziwa Victoria. Katika kuhama hama huko na kukaa mahali kwa muda vita vikaanza
wakakimbilia na waiiendelea hivyo hivyo kupitia njia ya kati kupitia Singida
Iramba hadi mpakani mwa Dodoma na Iringa. Kwa upande wa kusini kuiikuwa na mapambano
ya Wahehe, Wangoni na Wazimba wakarejea kuelekea kaskazini hadi sehemu ya
Kondoa mahali panapoitwa Guser Tuwalay. Waliishi hapo wakiwa wafugaji na kilimo
kidogo. Ndipo walipoanza mapambano kati yao na Wabarbaig. Waliposhindwa vita
walikirnbilia karibu na mlima Hanang. Wakagawanyika wengine wakaelekea,Gallapo (Tsea Daaw).
Hawa waliitwa Wagorowa na Wairaqw walipandisha mlima Dabil hadi Guser, Gangaru
ambapo walifanya maskani.
Baada ya muda Kiongozi wao aiiyeitwa Haymu Now wa ukoo wa Haytipe aliwaongoza hadi Nou na walifanya rnaskani yao katika maeneo ya Mama Isara. Aidha inasemakana kuwa eneo lote la Mama Isara lilikuwa ni ziwa wakati ule, hivyo Haymu na watu wake walifanya maskani katika maeneo ya milima.
Baadaye Wairaqw wakatawanyika
taratibu sehemu za Karatu, Babati na Hanang kama makao makuu yao mpaka leo.
Baadhi ya miia na desturi za Wairaqw zinafanana na za Wayahudi kama matumizi ya
kondoo katika jamii.
Chakula cha asili cha WAIRAQW
Chakula chao kikuu
kilikuwa nyama ya wanyamapori na ya mifugo waliyofuga. Walichuna nyama kwa
kutumia mawe yenye ncha kali mithili ya kisu. Mapishi yao yalitokana na moto unaopatikana
kwa njia ya kupekecha mti hadi moto unatokea, chombo hicho kiliitwa (Bui na Daha).
Baadaye waligundua mazao aina ya mtama, ulezi, uwele na mboga yao ilikuwa
kunde.
Wairaqw walikuwa na
ngoma aina mbili:-
1. Ngoma ya ndani
yaani ya harusi. Ngoma hii huchezwa siku mtoto wa
kike anapoolewa au
wa kiume anapooa.
2. ngoma ya nje ya
mwaka wakati wa mavuno huitwa "Gilo". Ngoma hii huchezwa wakati wa mavuno
kama ishara ya furaha na shukrani kwa Mungu.
Nyimbo ya
"Mudeli" huimbwa wakati wa harusi kwa kumpongeza bwana harusi na bibi
harusi, na nyimbo hizp huimbwa na akina mama. Wakati wa kuweka sherehe ya
shukrani kwa mwaka, Wairaqw wana utaratibu wa maombi
yaani inaitwa
"slufay" pamoja na "Giriyda". Giriyda hi nyimbo maalum ya
kuomba mambo rnazuri na kuepusha mambo mabaya.
Nyimbo maarufu kwa
akina mama inaitwa "sibeli" ni nyimbo ya shukrani kwa
Mungu.
Mavazi ya asili ya
Wairaqw ni ngozi. Ngozi hizo zililainishwa vizuri na kushonwa mithili ya shuka,
sketi au kanga. Vazi la kiume lilikuwa moja ambalo lilifunikwa kama shuka. Vazi
la kike lilikuwa sketi na shuka ndogo iliyofanana na kanga. Pia wanaume na
wanawake walivaa viatu vilivyotengenezwa na ngozi.
Uchurni wa jadi wa
Wairaqw ulikuwa ufugaji, kilimo, na utengenezaji wa zana mbalimbali za kilimo
na ulinzi. Hapakuwa na biashara ya fedha taslimu ila ilikuwa kubadilishana mali
au mifugo kwa vifaa au zana.
Moja ya barabara katika Mkoa wa Manyara |
Ziwa Manyara |
Majembe ya asili
yalitengenezwa kwa kutumia miti iliyochongwa kama mithili ya jembe. Majembe
hayo yalitumika kulimia na kushindilia udongo juu ya nyumba ya Tembe. Jembe
hilo liliitwa "Taqhwani", pia kwa ajili ya kutindua shamba jipya
walitumia chimbuo lililotengenezwa na miti migumu na ilichongwa upande mmoja
mithili ya chimbuo. Jembe hilo liliitwa 'Dughsay". Baadaye waligundua zana
zilizotengenezwa kwa udongo wa mfmyanzi uliotoka Mbugwe. Zana hizo zilitumika
hadi majembe ya mkono yalipopatikana kutoka kwa wataalam wa nje.
Mikuki na mishale ya
asili ilitengenezwa na miti iliyochongwa mfano wa mkuki wa chuma unaotumika
sasa. Pia walitumia mawe yenye ncha kali na baadaye waligundua zana zinazotengenezwa
kwa kuturnia udongo wa mfinyanzi ambazo zilikaushwa kwa moto mkali kama tofali.
Walipovuna walikuwa
na utaratibu wa kuweka mazao yao kwenye ghala zao za asili (kuntay) zilizotengenezwa
kwa vinyesi vya ng'ombe. Pia aina ya majani ya miti ya asili na majivu ya vinyesi
vya ng'ombe vilitumika katika kuhifadhi nafaka kutokana na kushambuliwa na wadudu.
Majivu ya majani hayo yalichanganywa na nafaka mithili ya dawa zinazotumika
sasa.
Walikuwa na uongozi
toka ngazi ya familia, ukoo, jamii ya kabila zima la Wairaqw
waliotawaliwa na
Kahamusmo ambaye ni kiongozi mkuu wao. Kiongozi msaidizi anaitwa Yaabusmo. Kila
mmoja anafanya kazi kwa nafasi yake. Kwa ujumla ni kabila linalopenda kushirikiana
katika shughuli mbalimbali za ujenzi wa Taifa; "Walikuwa na waganga wa
kiasili waliojulikana kwa majina kwa jamii nzima.
Mtoto wa kike na wa
kiume wa Kiiraqw anapozaliwa na kukua hufundishwa maadili mema ya kuishi na
jamii. Mtoto wa kike hufundishwa na akina mama maadili mema ya kuishi na nume na
namna ya kutunza familia anapoolewa na kuzaa. Mtoto wa kiume hufundishwa na
akina baba maadili ya kuishi na jamii, mbinu za kujitegemea katika kutunza
familia anapokuwa ameoa.
Wairaqw wa asili
hawakupenda kuwasomesha watoto wao wakidai kuwa wakipata elimu watapotoka au
mila zao zingepotea. Pia waliwazuja watoto kwenda shule kwa ajili ya kufanya kazi
za nyumbani kama vile kucunga mifugo hasa kwa watoto wa kiume. Kwa watoto wa
kike waliwazuia kwenda shule ili waolewe na wapate mali (mahari).
Adhabu zilitolewa
kwa taratibu za mila kwa kuzingatia kosa alilotenda mhalifu. Masuala ya makosa
yote yaliyotoka katika jamii hujadiliwa na wazee wa jinsia tofauti yaani
wanaume na wanawake na kutolewa uamuzi. Pia fursa Hitolewa kwa masuala
yaliyohusu kesi ya jinsia moja kujadiiiwa na wazee wa jinsia hiyo kwanza ili
hatimaye adhabu itolewe na jamii nzima.
Wairaqw walitumia
mizizi na majani ya miti kama tiba ya magonjwa mbalimbali. Mizizi hiyo ilichemshwa
au kusagwa na kuchanganywa na maji na kupewa wagonjwa.
Ijue Historia Na Chimbuko La Wahehe na Vita na Wajerumani
MAANDIKO kadhaa yamekuwepo kuhusiana na
historia ya Wahehe na hasa ukoo wa Mtwa Mkwavinyika Munyigumba Mwamuyinga,
maarufu kama Mkwawa, lakini yote hayo hayakunizuia kuisaka historia hiyo.
‘Jicho halishibi kuona na Sikio halikinai kusikia!’ hivyo nikaamua kufunga
safari hadi Lungemba, yaliko makaburi ya Mtwa Munyigumba na ndugu wengine wa
ukoo huo, yapata kilometa 62 kutoka Iringa Mjini.
Wapo walioandika kwamba chimbuko la Mtwa Mkwawa ni Ungazija, lakini simulizi
ninazokutana nazo hapa ni tofauti, maana zinatoka katika vinywa vya wanaukoo wa
Muyinga, ambao nao wameipata ama kurithishwa kutoka kizazi na kizazi kutokana
na simulizi za mababu zao.
Wale waliopata kuandika kwamba asili ya akina Mkwawa ni Ungazija wanaeleza kuwa
mtawala wa Ngazija aliyeitwa Yusuf Hassan ambaye alikuwa Mwarabu, alizaa watoto
wawili wa kiume, Hassan ‘Mbunsungulu’ na Ahmad. Wanasema kwamba Mufwimi alikuwa
mmoja wa watoto watatu wa Mbunsungulu aliozaa na mwanamke wa Kikaguru. Ndugu
zake wengine walikuwa Ngulusavangi na Ngwila, kwa maelezo yaliyo kwenye baadhi
ya maandishi ambayo inatoweka kutokana na Watanzania kukosa utamaduni wa
kutembea, kujifunza na kudadisi.
Rungemba ni kijiji ambacho hakijasikika sana katika historia kama lilivyo jina
la Mkwawa, lakini hapa ndipo kwa kiasi kikubwa lilipo chimbuko la Chifu huyo wa
kabila la Wahehe na ndipo lilipo kaburi la Mtwa Munyigumba.
Ignas Pangiligosi Muyinga, maarufu kama Malugila Mwamuyinga (61), ambaye ni
kitukuu wa Msengele Kilekamagana, anaona fahari kuisimulia historia ya ukoo huo
maarufu.
“Shina la ukoo wetu linaanzia kwa mtu aliyeitwa Mufwimi (yaani Mwindaji),
ambaye mababu zetu walitusimulia kwamba alitokea Ethiopia,” Malugala anaanza
kueleza. “Mufwimi alipita akiwinda kutoka Ethiopia, Kenya kabla ya kuingia
Tanganyika na kujikuta yupo Usagara na hatimaye eneo la Nguluhe-Dabaga akipitia
Ikombagulu, himaya ya Chifu Mwamududa. Wengi walimfananisha na mtu wa kabila la
Wakamba kutoka Kenya kutokana na umbile lake kubwa.”
Wakati huo eneo ambalo sasa linaitwa Iringa lilikuwa na makabila mbalimbali.
Walikuwepo ‘Wahafiwa’ katika Bonde la Milima Welu, Luvango, Wutinde, Lugulu,
Makongati, Kalenga, Kipagala, Kihesa, Tambalang’ombe, Ibanagosi, Tipingi, Ikolofya,
Nyambila, Kibebe na Isanzala.
‘Vanyategeta’ wao walioishi Udzungwa, Kitelewasi na Lundamatwe, ambao walikuwa
wahunzi hodari. ‘Vanyakilwa’ walilowea Mufindi wakitokea Kilwa; ‘Vasavila’
waliishi milima ya Welu huko Makungu (Kihanga ya sasa),Magubike na Malangali;
na ‘Vadongwe’ waliishi kando ya milima ya Uhambingeto, Ipogolo, Nyabula na
Luhota.
HADI wakati huo, tayari von Heydebreck – mmoja wa
manusura katika vita hivyo – alikuwa amekwishajeruhiwa na kuanguka akiwa
amepoteza fahamu, lakini baadaye aliandika kwenye ripoti yake: “…Mfululizo wa
matukio hadi wakati huu ulikuwa umetumia dakika mbili au tatu tu. Nilitambua
hilo kabla ya kujeruhiwa, Wasudani tayari walikuwa wamekimbia kurudi nyuma
vichakani baada ya kufyatua risasi mara mbili hivi. Mimi na askari wa Kikosi
cha Tano tulilazimika kujilinda na kujitetea baada ya kuona Wahehe wakija
katika umbali wa hatua 30. Kama sikosei, nilimsikia Sajini Tiedemann akisema
alikuwa ameumia kabla hajafyatua risasi. Haikuwa rahisi kuona zaidi ya umbali
wa hatua tano msituni kutoka pale njiani. Pia hakuna ambaye aliweza kunusurika
kwa sababu Wahehe walikuja kwa kasi… Ni wazi walipanga kutushambulia baada ya
kufika katikati msitu. Kuvurugika kwa mipango yao kulichangiwa hasa na kitendo
cha Luteni von Zitewitz kufyatua risasi…”
Muanzilishi wa Himaya ya Ujerumani Afrika Mashariki, Carl Peters, baadaye Novemba 23, 1891 alimwandikia Gavana von Soden akisema kwamba, katika mapambano mengine na makabila mbalimbali ya Tanganyika, ilikuwa ni bahati tu kwao kutoweza kupata madhara kama waliyopata Wajerumani pale Lugalo, kwani mafunzo yao ya vita yalikuwa yanalenga zaidi kupigana wakiwa wamejipanga pamoja kwa mbinu maalum. Hawakuwa wamejifunza kupigana kila mtu kwa uwezo wake, bali walitegemea zaidi kushambulia kwa pamoja.
Iliwachukua Wahehe dakika 15 tu (kuanzia saa 1:15 hadi 1:30 asubuhi) kuwafyeka Wajerumani na majeshi yao. Von Zelewiski aliuawa kwa kupigwa nyundo kichwani akiwa amepanda punda wake wakati akijiandaa kuwafyatulia risasi wapiganaji wa Mkwawa. Kabla hajadondoka akachomwa mkuki ubavuni.
Hii ndiyo asili hasa ya jina la ‘Nyundo’ kutokana na kamanda huyo wa Wajerumani kuuawa kwa nyundo!
Kuhusiana na kifo cha Kamanda von Zelewiski, kama Mjerumani Tom von Prince alivyoandika baadaye, “Kama nilivyosimuliwa baadaye… na Wahehe walioshuhudia, alijitetea mwenyewe kwa kutumia bastola yake kubwa na kuwapiga risasi watu watatu, wakati kijana mmoja wa Kkihehe alipomchoma na mkuki ubavuni. Kijana huyo alikuwa na umri wa miaka 16 tu na alizawadiwa ng’ombe watatu na Mkwawa kwa kitendo hicho.”
Luteni von Pirch na Dk. Buschow pia waliuawa wakiwa juu wa punda wao ambapo majeraha yao yalikuwa makubwa mno. Karibu askari wote wa Kikosi cha 7, Kikosi cha Silaha, Kikosi cha 5 na baadhi ya askari wa Kikosi cha 6 waliuawa kabla hata hawajajua wafanye nini.
Luteni von Heydebreck, Luteni Usu Wutzer na Murgan Effendi pamoja na askari 20 hivi ndio waliofanikiwa kukimbia kutoka eneo hilo la mapigano na kukimbilia upande mwingine wa mlima na kuweka ngome wakijilinda dhidi ya mashambulizi ya Wahehe. Wapiganaji hao wa wajerumani walijificha kwenye pagala moja la tembe lililokuwa limetelekezwa mlimani. Askari mmoja Msudani ndiye aliyekiona kibanda hicho.
Lakini von Heydebreck aliishuhudia vita hiyo katika kipindi cha dakika mbili au tatu tu kabla ya kupoteza fahamu. “Kulingana na ushuhuda wa Wahehe walioshiriki mapigano yale, vita hivyo havikumalizika mapema kama ambavyo Wazungu wa mstari wa nyuma walivyotegemea, badala yake askari walionusurika waliendelea kupambana hadi saa 4:30 asubuhi na kuwaua maadui wengi (Wahehe).”
Askari wa mwisho wa kikosi cha Luteni von Tettenborn ndio hawakupata madhara makubwa ya mashambulizi ya Wahehe, washukuru kutokana na makosa ya ishara, vinginevyo wote wangeangamia katika kipindi hicho cha dakika 15 tu. Von Tettenborn, Feldwebel Kay na askari kama 20 hivi Wasudani wakahamia upande wa kushoto wa eneo la mapigano na kutengeneza nusu duara kwa ajili ya mashambulizi huku wakiwa wameumia. Wakiwa hapo walipandisha bendera ya Ujerumani juu ya mti na kupiga mbinja ili kuwaita manusura wengine.
Wakati huo Wahehe waliendelea kuwakimbiza manusura na kushambulia kila waliyemuona mbele yao. Mkanganyiko ukaongezeka baada ya kuwasha nyasi.
Mnamo saa 2:30 asubuhi hiyo, Luteni von Heydebreck, Luteni Usu Wutzer na Murgan Effendi wakiwa na askari wao 12 walipenya na kuungana na kikosi cha von Tettenborn. Von Heydebreck alikuwa anavuja sana damu kutokana na majeraha mawili makubwa ya mikuki. Kwa kuwatazama tu watu hao, von Tettenborn akatambua kwamba vikosi vyao vyote vilikuwa vimesambaratishwa na kikosi cha silaha kutekwa, ambapo Mkwawa aliteka bunduki 300. Askari wa jeshi la Wajerumani waliouawa siku hiyo walikuwa zaidi ya 500.
Ilipofika saa 3:00 Luteni Usu Thiedemann, akiwa na majeraha makubwa ya moto aliingizwa kwenye kikosi cha Luteni von Tettenborn akiwa amebebwa na askari waliokuwa wanafanya doria. Nyasi zilizokuwa zinaungua sasa zilimtisha von Tettenborn na manusura wengine.
Hadi kufikia saa 10:00 jioni Luteni von Tettenborn alikuwa amewakusanya majeruhi wengi na kuokota baadhi ya mizigo yao. Wahehe waliokuwa wamepagawa kwa hasira pamoja na moto mkubwa uliokuwa ukiendelea kuteketeza msitu viliifanya kazi ya kuwatafuta majeruhi wengine kuwa ngumu, hivyo wengi waliteketea kwa moto. Von Tettenborn akaamua kuanza kurudi nyuma kabla hajazuiwa na Wahehe.
Wakati wa usiku wa manane kikosi kilichokuwa na Luteni von Tettenborn kikapiga kambi ng’ambo ya pili ya mto tofauti na mahali walipolala kabla ya kuanza mapambano. Kikosi chake sasa kilikuwa na yeye mwenyewe na Luteni von Heydebreck, ma-NCO watatu wa Kijerumani (ingawa Luteni Usu Thiedemann alikufa baadaye njiani), maofisa wawili wa Kiafrika, ma-NCO 62 wa Kiafrika, wapagazi 74 na punda 7. Kutoka hapo wakaanza kutembea hasa nyakati za usiku kurudi nyuma ambapo walifika Myombo Agosti 29.
BAADA ya ushindi wa Lugalo, Chifu Mkwawa hakutulia, bali aliendelea kuimarisha himaya yake pamoja na jeshi lake. Lakini pia kipindi hicho Wajerumani nao walikuwa wakipanga mikakati ya namna ya kuisambaratisha himaya hiyo.
Kitendo cha kupigwa kwa jeshi lao imara lenye silaha kali, tena na wapiganaji wenye mikuki na mishale tu, kiliichanganya Berlin kwa sababu hakikuwahi kutokea hapo kabla. Hivyo Gavana Julius Freiherr von Soden aliyekuwa anaongoza koloni hilo la Afrika Mashariki alikuwa katika presha kubwa kutoka kwa wakubwa wake kuhusiana na namna atakavyomshinda Mkwawa.
Gavana huyo alijitahidi kukabiliana na presha ya Wahehe waliokuwa wakkivamia misafara yake hadi miaka miwili baadaye alipoondoka nchini. Wajerumani walikuwa na mbinu ya kuidhoofisha himaya ya Wahehe kwa mazungumzo, siyo kwa vita, kwa sababu walitambua kwamba hiyo ingeweza kuwagharimu tena.
Historia inaeleza kwamba, uamuzi wa Von Soden wa kutotumia jeshi kupambana na Mkwawa ulimfanya aonekane gavana bomu kati ya magavana wote walioongoza koloni hilo, lakini hiyo ilitokana na historia yake. Yeye ndiye alikuwa gavana pekee aliyetokea uraiani, kwani aliyemtangulia von Wissmann na wafuasi wake wa baadaye walikuwa makamanda wa jeshi.
Katika kipindi hicho cha Von Soden, Mkwawa naye alifanya majaribio kadhaa ya mazungumzo na Wajerumani akituma ujumbe wake Dar es Salaam. Mazungumzo hayo yalichukua muda wa miezi kadhaa kupitia kwa wawakilishi wake, lakini hayakuwa na mafanikio kwa sababu watawala wa Kijerumani walikuwa na mashaka na msimamo wa Mtawala huyo wa Wahehe kwamba angeweza kuwabadilikia. Kwa kifupi, hawakumwamini.
Pamoja na Von Soden kuwa na nia njema ya kufanya mapatano, maofisa wengine wa Kijerumani walikuwa na mawazo kwamba hakukuwa na haja yoyote ya kufanya mazungumzo na mtawala wa Kiafrika ambaye alikuwa ameidhalilisha Ujerumani kama alivyofanya Mkwawa.
Luteni Tom von Prince (baadaye Kapteni baada ya kuiangusha Kalenga) aliwahi kusema: “Tangu kuangushwa kwa kikosi cha Zelewski, hasa nikiwa askari wa jeshi lile la zamani, haja yangu kubwa ilikuwa kulipa kisasi kwa kudhalilishwa kwa jeshi letu, na tangu hapo nikaweka mkakati, sikuhitaji kuingia kwenye vita yoyote, sikufanya chochote ambacho kingeweza kuingilia kati mpango huu.”
Wajerumani wakati huo walikuwa na mashaka kwamba watawala wa Kiafrika, hususan Mkwawa walikuwa wameanza kuonyesha upinzani wa wazi, hasa Mtemi Isike wa Tabora na Mbunga wa Ungoni ambao himaya zao zilipakana na Uhehe. Chifu mmoja wa Usagara aliwahi kutamka wazi, “Watu hawa (Wahehe) ndio pekee walioweza kuoga mchanga wa damu ya Mzungu ambao ‘bomba zao za moto’ ziliwafanya wengi washindwe kujitetea. Na kweli, vijiji vingi vilivyokuwa jirani na boma la Wajerumani viliendelea kutoa msaada kwa Mkwawa na Himaya yote ya Uhehe mpaka pale Kalenga ilipoangushwa.
Sababu za Mkwawa kutochukua uamuzi wa kuwafukuzia Wajerumani baada ya vita vya Lugalo zinatajwa kuwa nyingi, ingawa kubwa zaidi, kwa mujibu wa waandishi wa zamani wa historia Erick Mann, Alison Redmayne, na wengineo, ilikuwa ni kupoteza askari wake wengi. Vikosi vya Mkwawa havikuwahi kuvamia eneo lililokuwa likikaliwa na Wajerumani. Katika vita vya Lugalo, Mkwawa alipompoteza makamu kiongozi wa Kalenga, Ngosi Ngosi Mwamugumba.
Muanzilishi wa Himaya ya Ujerumani Afrika Mashariki, Carl Peters, baadaye Novemba 23, 1891 alimwandikia Gavana von Soden akisema kwamba, katika mapambano mengine na makabila mbalimbali ya Tanganyika, ilikuwa ni bahati tu kwao kutoweza kupata madhara kama waliyopata Wajerumani pale Lugalo, kwani mafunzo yao ya vita yalikuwa yanalenga zaidi kupigana wakiwa wamejipanga pamoja kwa mbinu maalum. Hawakuwa wamejifunza kupigana kila mtu kwa uwezo wake, bali walitegemea zaidi kushambulia kwa pamoja.
Iliwachukua Wahehe dakika 15 tu (kuanzia saa 1:15 hadi 1:30 asubuhi) kuwafyeka Wajerumani na majeshi yao. Von Zelewiski aliuawa kwa kupigwa nyundo kichwani akiwa amepanda punda wake wakati akijiandaa kuwafyatulia risasi wapiganaji wa Mkwawa. Kabla hajadondoka akachomwa mkuki ubavuni.
Hii ndiyo asili hasa ya jina la ‘Nyundo’ kutokana na kamanda huyo wa Wajerumani kuuawa kwa nyundo!
Kuhusiana na kifo cha Kamanda von Zelewiski, kama Mjerumani Tom von Prince alivyoandika baadaye, “Kama nilivyosimuliwa baadaye… na Wahehe walioshuhudia, alijitetea mwenyewe kwa kutumia bastola yake kubwa na kuwapiga risasi watu watatu, wakati kijana mmoja wa Kkihehe alipomchoma na mkuki ubavuni. Kijana huyo alikuwa na umri wa miaka 16 tu na alizawadiwa ng’ombe watatu na Mkwawa kwa kitendo hicho.”
Luteni von Pirch na Dk. Buschow pia waliuawa wakiwa juu wa punda wao ambapo majeraha yao yalikuwa makubwa mno. Karibu askari wote wa Kikosi cha 7, Kikosi cha Silaha, Kikosi cha 5 na baadhi ya askari wa Kikosi cha 6 waliuawa kabla hata hawajajua wafanye nini.
Luteni von Heydebreck, Luteni Usu Wutzer na Murgan Effendi pamoja na askari 20 hivi ndio waliofanikiwa kukimbia kutoka eneo hilo la mapigano na kukimbilia upande mwingine wa mlima na kuweka ngome wakijilinda dhidi ya mashambulizi ya Wahehe. Wapiganaji hao wa wajerumani walijificha kwenye pagala moja la tembe lililokuwa limetelekezwa mlimani. Askari mmoja Msudani ndiye aliyekiona kibanda hicho.
Lakini von Heydebreck aliishuhudia vita hiyo katika kipindi cha dakika mbili au tatu tu kabla ya kupoteza fahamu. “Kulingana na ushuhuda wa Wahehe walioshiriki mapigano yale, vita hivyo havikumalizika mapema kama ambavyo Wazungu wa mstari wa nyuma walivyotegemea, badala yake askari walionusurika waliendelea kupambana hadi saa 4:30 asubuhi na kuwaua maadui wengi (Wahehe).”
Askari wa mwisho wa kikosi cha Luteni von Tettenborn ndio hawakupata madhara makubwa ya mashambulizi ya Wahehe, washukuru kutokana na makosa ya ishara, vinginevyo wote wangeangamia katika kipindi hicho cha dakika 15 tu. Von Tettenborn, Feldwebel Kay na askari kama 20 hivi Wasudani wakahamia upande wa kushoto wa eneo la mapigano na kutengeneza nusu duara kwa ajili ya mashambulizi huku wakiwa wameumia. Wakiwa hapo walipandisha bendera ya Ujerumani juu ya mti na kupiga mbinja ili kuwaita manusura wengine.
Wakati huo Wahehe waliendelea kuwakimbiza manusura na kushambulia kila waliyemuona mbele yao. Mkanganyiko ukaongezeka baada ya kuwasha nyasi.
Mnamo saa 2:30 asubuhi hiyo, Luteni von Heydebreck, Luteni Usu Wutzer na Murgan Effendi wakiwa na askari wao 12 walipenya na kuungana na kikosi cha von Tettenborn. Von Heydebreck alikuwa anavuja sana damu kutokana na majeraha mawili makubwa ya mikuki. Kwa kuwatazama tu watu hao, von Tettenborn akatambua kwamba vikosi vyao vyote vilikuwa vimesambaratishwa na kikosi cha silaha kutekwa, ambapo Mkwawa aliteka bunduki 300. Askari wa jeshi la Wajerumani waliouawa siku hiyo walikuwa zaidi ya 500.
Ilipofika saa 3:00 Luteni Usu Thiedemann, akiwa na majeraha makubwa ya moto aliingizwa kwenye kikosi cha Luteni von Tettenborn akiwa amebebwa na askari waliokuwa wanafanya doria. Nyasi zilizokuwa zinaungua sasa zilimtisha von Tettenborn na manusura wengine.
Hadi kufikia saa 10:00 jioni Luteni von Tettenborn alikuwa amewakusanya majeruhi wengi na kuokota baadhi ya mizigo yao. Wahehe waliokuwa wamepagawa kwa hasira pamoja na moto mkubwa uliokuwa ukiendelea kuteketeza msitu viliifanya kazi ya kuwatafuta majeruhi wengine kuwa ngumu, hivyo wengi waliteketea kwa moto. Von Tettenborn akaamua kuanza kurudi nyuma kabla hajazuiwa na Wahehe.
Wakati wa usiku wa manane kikosi kilichokuwa na Luteni von Tettenborn kikapiga kambi ng’ambo ya pili ya mto tofauti na mahali walipolala kabla ya kuanza mapambano. Kikosi chake sasa kilikuwa na yeye mwenyewe na Luteni von Heydebreck, ma-NCO watatu wa Kijerumani (ingawa Luteni Usu Thiedemann alikufa baadaye njiani), maofisa wawili wa Kiafrika, ma-NCO 62 wa Kiafrika, wapagazi 74 na punda 7. Kutoka hapo wakaanza kutembea hasa nyakati za usiku kurudi nyuma ambapo walifika Myombo Agosti 29.
BAADA ya ushindi wa Lugalo, Chifu Mkwawa hakutulia, bali aliendelea kuimarisha himaya yake pamoja na jeshi lake. Lakini pia kipindi hicho Wajerumani nao walikuwa wakipanga mikakati ya namna ya kuisambaratisha himaya hiyo.
Kitendo cha kupigwa kwa jeshi lao imara lenye silaha kali, tena na wapiganaji wenye mikuki na mishale tu, kiliichanganya Berlin kwa sababu hakikuwahi kutokea hapo kabla. Hivyo Gavana Julius Freiherr von Soden aliyekuwa anaongoza koloni hilo la Afrika Mashariki alikuwa katika presha kubwa kutoka kwa wakubwa wake kuhusiana na namna atakavyomshinda Mkwawa.
Gavana huyo alijitahidi kukabiliana na presha ya Wahehe waliokuwa wakkivamia misafara yake hadi miaka miwili baadaye alipoondoka nchini. Wajerumani walikuwa na mbinu ya kuidhoofisha himaya ya Wahehe kwa mazungumzo, siyo kwa vita, kwa sababu walitambua kwamba hiyo ingeweza kuwagharimu tena.
Historia inaeleza kwamba, uamuzi wa Von Soden wa kutotumia jeshi kupambana na Mkwawa ulimfanya aonekane gavana bomu kati ya magavana wote walioongoza koloni hilo, lakini hiyo ilitokana na historia yake. Yeye ndiye alikuwa gavana pekee aliyetokea uraiani, kwani aliyemtangulia von Wissmann na wafuasi wake wa baadaye walikuwa makamanda wa jeshi.
Katika kipindi hicho cha Von Soden, Mkwawa naye alifanya majaribio kadhaa ya mazungumzo na Wajerumani akituma ujumbe wake Dar es Salaam. Mazungumzo hayo yalichukua muda wa miezi kadhaa kupitia kwa wawakilishi wake, lakini hayakuwa na mafanikio kwa sababu watawala wa Kijerumani walikuwa na mashaka na msimamo wa Mtawala huyo wa Wahehe kwamba angeweza kuwabadilikia. Kwa kifupi, hawakumwamini.
Pamoja na Von Soden kuwa na nia njema ya kufanya mapatano, maofisa wengine wa Kijerumani walikuwa na mawazo kwamba hakukuwa na haja yoyote ya kufanya mazungumzo na mtawala wa Kiafrika ambaye alikuwa ameidhalilisha Ujerumani kama alivyofanya Mkwawa.
Luteni Tom von Prince (baadaye Kapteni baada ya kuiangusha Kalenga) aliwahi kusema: “Tangu kuangushwa kwa kikosi cha Zelewski, hasa nikiwa askari wa jeshi lile la zamani, haja yangu kubwa ilikuwa kulipa kisasi kwa kudhalilishwa kwa jeshi letu, na tangu hapo nikaweka mkakati, sikuhitaji kuingia kwenye vita yoyote, sikufanya chochote ambacho kingeweza kuingilia kati mpango huu.”
Wajerumani wakati huo walikuwa na mashaka kwamba watawala wa Kiafrika, hususan Mkwawa walikuwa wameanza kuonyesha upinzani wa wazi, hasa Mtemi Isike wa Tabora na Mbunga wa Ungoni ambao himaya zao zilipakana na Uhehe. Chifu mmoja wa Usagara aliwahi kutamka wazi, “Watu hawa (Wahehe) ndio pekee walioweza kuoga mchanga wa damu ya Mzungu ambao ‘bomba zao za moto’ ziliwafanya wengi washindwe kujitetea. Na kweli, vijiji vingi vilivyokuwa jirani na boma la Wajerumani viliendelea kutoa msaada kwa Mkwawa na Himaya yote ya Uhehe mpaka pale Kalenga ilipoangushwa.
Sababu za Mkwawa kutochukua uamuzi wa kuwafukuzia Wajerumani baada ya vita vya Lugalo zinatajwa kuwa nyingi, ingawa kubwa zaidi, kwa mujibu wa waandishi wa zamani wa historia Erick Mann, Alison Redmayne, na wengineo, ilikuwa ni kupoteza askari wake wengi. Vikosi vya Mkwawa havikuwahi kuvamia eneo lililokuwa likikaliwa na Wajerumani. Katika vita vya Lugalo, Mkwawa alipompoteza makamu kiongozi wa Kalenga, Ngosi Ngosi Mwamugumba.
Historia ya Mkwawa (Mkwavinyika)
Wahehe mnamo 1906
Mkwawa au kwa jina refu Mkwavinyika Munyigumba Mwamuyinga
(1855 – 19 Julai 18981)
alikuwa chifu na
kiongozi mkuu wa kabila la Wahehe katika Tanzania ya leo wakati wa upanuzi wa ukoloni wa
Ujerumani mwishoni mwa karne ya 19.
Mkwawa ni maarufu hasa kwa kuongoza vita
vya Wahehe dhidi ya Wajerumani.
Upanuzi wa Wahehe
Jina la Mkwawa ni kifupisho cha Mukwava ambalo
tena ni kifupisho cha Mukwavinyika, lililokuwa jina lake la heshima
likimaanisha "kiongozi aliyetwaa nchi nyingi".
Mkwawa alizaliwa mnamo mwaka 1855 mahali palipoitwa Luhota karibu na Iringa mjini. Alikuwa mtoto wa chifu Munyigumba
aliyeaga dunia mwaka 1879.
Babake Munyingumba aliwahi kuunganisha temi ndogo za
Wahehe na makabila ya majirani kuwa dola moja. Aliiga mfumo wa
kijeshi wa Wasangu waliowahi kuwa kabila lenye nguvu kwa
kujifunza mfumo huu kutoka kwa Wangoni na impi za Shaka Zulu.
Hadi miaka ya 1870 eneo la
Wahehe lilipanuliwa mbali kuanzia kusini hadi katikati ya Tanzania ya leo.
Baada ya kifo cha chifu mzee watoto wake walishindania
urithi wake, na Mkwawa alishinda akawa kiongozi mpya.
Aliendelea kupanua utawala wake. Hadi mwisho wa miaka ya 1880 alitawala sehemu muhimu za njia ya
misafara kati ya pwani na Ziwa Tanganyika. Misafara hiyo ambayo ilikuwa
ikibeba bidhaa
za nje kama vitambaa, visu na silaha kutoka pwani, ikirudi na watumwa na pembe za
ndovu, ilipaswa kumlipia hongo
ikanunua pia wafungwa wa vita vyake. Hapo athiri na uwezo wake wa kulipa jeshi
kubwa ikaongezeka.
Mkwawa na upanuzi wa Wajerumani
Tangu mwaka 1885 hivi Wajerumani walianza
kuunda koloni lao katika afrika ya
Mashariki ya Kijerumani (Tanganyika pamoja na Rwanda na Burundi) za leo).
Mwaka 1888/1889
utawala wao ulitikiswa na vita ya Abushiri lakini baada ya kushinda upinzani
wa Waafrika wa pwani Wajerumani walilenga kuimarisha
utawala wao juu ya sehemu za bara.
Mkwawa aliwahi kusikia mapema habari za Wajerumani
akajaribu kuwasiliana nao lakini bila kuelewana. Hapo aliamua kujenga boma imara
lenye kuta za mawe kwenye makao makuu yake huko Kalenga karibu na Iringa.
Katika mwezi Februari 1891
alituma wajumbe kwa kambi la Wajerumani huko Mpwawa
wakapokewa na gavana Mjerumani. Wakati huohuo Mkwawa aliendelea
kutuma askari
zake hadi Usagara iliyotazamwa na Wajerumani kama eneo lao.
[1]
Katika kipindi hicho gavana mpya Julius von Soden alifika
Dar es Salaam. Hakuwa na mamlaka juu ya mkuu mpya
wa jeshi Emil von Zelewski
aliyepokea amri zake kutoka Berlin moja kwa moja. Baada ya
kusikia habari za mashambulio ya Mkwawa katika Usangara aliomba na kupata
kibali cha "kuwaadhibu Wahehe".
Mapigano ya Lugalo
Katika mwezi Julai 1891 von Zelewski aliongoza kikosi
cha maafisa Wajerumani 13 na askari Waafrika hasa kutoka Sudan
320, pamoja na wapagazi 113. Walikuwa na bunduki za kisasa, bunduki za mtombo na mizinga midogo. Zelewski aliwadharau Wahehe kama
washenzi ambao walikuwa na mikuki na pinde tu. Kwa hiyo hakuona haja ya kutuma
wapelelezi wa awali.
Njiani aliangamiza vijiji alivyokuta na katika mwezi
Agosti alipoona Wahehe 3 waliomkaribia aliagiza kuwaua bila kuongea nao. Kumbe
walikuwa mabalozi
wa Mkwawa aliyetaka kujadiliana na Wajerumani.
Emil von Zelewski, kiongozi Mjerumani wa Lugalo
|
Tarehe 17 Agosti 1891 Zelewski
na jeshi lake walipita kwenye manyasi marefu karibu na Lugalo. Mkwawa alikuwa alimsubiri na Wahehe 3,000
walionyamaza hadi Wajerumani waliotembea kwa umbo la safu ndefu
walipokuwa karibu kabisa wakawashambulia.
Wajerumani walikosa muda wa kuandaa silaha zao
wakashtushwa kabisa. Sehemu kubwa ya askari waliuawa katika muda wa dakika chache pamoja na jemadari
von Zelewski. Sehemu ya kombania
ya nyuma ilirudi nyuma na kusimama kwenye kilima kidogo
walipoweza kutumia bunduki la mtombo wakajitetea na kuua Wahehe wengi. Sehemu
hii ilijumlisha maafisa 2 na maafande 2 Wajerumani waliweza kukimbia na
kujiokoa pamoja na askari 62 na wapagazi 74.
Kipindi cha vita
Baada ya mapigano Mkwawa alihesabu wafu wake waliokuwa
wengi. Alikataza mila za kilio kwa sababu alitaka
kuficha idadi ya askari waliokufa. Akielewa sasa kwamba silaha za Wazungu
zilikuwa hatari alituma tena mabalozi kwa gavana von Soden walioeleza ya kwamba
Wahehe walikuwa walijihami tu dhidi ya shambulio
na walitaka amani.
Lakini madai ya Wajerumani yalikuwa magumu, eti
kuwaruhusu wafanyabiashara kupita bila matata na kutoshambulia majirani tena.
Mkwawa hakuwa tayari kuahidi yote akachelewesha mikutano.
Wakati huo kamanda mpya Mjerumani Tom von
Prince alijenga boma jipya la Wajerumani katika Uhehe na
Mkwawa alijibu kwa kusambulia vikosi vidogo vya jeshi la kikoloni. Gavana Soden
alidai kutoendelea na mapigano. [2], lakini mwaka 1893
aliondoka Afrika, na gavana mpya von Schele alitaka kulipiza kisasi
akaamuru mashambulio dhidi ya Mkwawa.
Anguko la Kalenga
Mwezi Oktoba 1894
von Schele aliongoza kikosi cha maafisa Wajerumani 33 na askari Waafrika pamoja
na wagajai zaidi ya 1000 kuelekea Kalenga. Walikuwa na mizinga 4 na bunduki bombomu.
Walipofika mbele ya Kalenga Wahehe walijisikia salama
kutokana na kuta imara lakini Wajerumani walijipanga kilomita kadhaa nje ya mji wakaanza kufyatulia
mizinga yao na kuua watu ndani ya mji.
Wakati wa giza kwenye asubuhi wa tarehre 30 Oktoba 1894 askari wa jeshi la Schutztruppe walipanda ukuta
katika sehemu uliyodhoofishwa tayari na kuingia mjini. Hadi jioni walikuwa
wameteka mji wote.
Gombora na mikuki ya Wahehe hazikuweza kushindana na
bombomu za Wajerumani. Mkwawa mwenyewe aliamua kukimbia pamoja na askari 2000 -
3000, lakini kabla ya kukimbia alimwua mganga mzee
aliyewahi kutabiri ya kwamba atawashinda Wajerumani waliokuja.
Gavana von Schele aliandika taarifa kwa serikali ya Ujerumani "tulizika maadui 250, wengine walichomwa
katika nyumba zao, wanawake na watoto 1500 kutekwa nyara"
[3].
Mkwawa alijificha msituni
pamoja na askari zake akasubiri. Gavana von Schele alishindwa kuendelea na
mashambulio kwa sababu gharama
za vita zilishinda makisio yake na wabunge
wa upinzani katika Reichstag huko Berlin walipinga vita vya kikoloni; walikataa
kuongeza makisio na kiongozi wa wasoshalisti Agosti Bebel
aliita mtindo wa kuchoma mji na kuteka nyara watoto na wanawake "ushenzi
mkuu".
Amani fupi
Baada ya kuondoka kwa Wajerumani, Mkwawa aliweza kurudi
na kujenga tena nyumba mahali pa Kalenga.
Mnamo Septemba 1895
Mkwawa alikuwa tayari kujadiliana na Wajerumani na tarehe 12 Oktoba walipatana amani.
Wajerumani walimkubali Mkwawa kama chifu wa Wahehe, Wahehe waliahidi kukabidhi gobori zote, kupandisha bendera ya Ujerumani na kuwaruhusu
wafanyabiashara na wasafiri kupitia Uhehe. Mkwawa alimwagiza mjomba wake
kutia sahihi
akakataa mwenyewe akisema hii ingemwua.
Hata hivyo miezi kadhaa baadaye alitafuta msaada wa
Wajerumani kwa shambulio dhidi ya Wabena.
Afisa
mmoja Mjerumani aliyefika Kalenga mpya alizuiliwa kuingia na kumwona chifu akaambiwa
alipe hongo ya bunduki 5 ili kuingia katika eneo la Mkwawa. Hapo maafisa wa
jeshi la Wajerumani waliolinda mpaka,
ambao bado walikuwa wakitafuta nafasi ya kulipiza kisasi cha Lugalo, walidai
kuwa chifu amevunja mkataba.
Kapteni Tom von Prince alijenga boma jipya karibu na
Kalenga alianza kuwasiliana na machifu wadogo wa Wahehe. Mkwawa alijaribu
kujenga mapatano na majirani lakini Wabena na makabila mengine walikumbuka vita
na mashambulio ya awali kutoka Uhehe walipendelea kushikamana na Wajerumani.
Mkwawa aliwaua machifu wawili Wahehe waliowahi kukaa na
von Prince, lakini aliona hawakuwa peke yao kusita kumtii tena. Alipata habari
ya kwamba hata mdogo wake Mpangile alishikamana na Wajerumani.
Wakati wa Septemba 1896
Wahehe waligawanyika na sehemu kubwa ya viongozi waliochoka vita ilikuwa tayari
kuwakubali Wajerumani.[4]. Wajerumani waligawa eneo lao. Wasangu walirudishwa
katika eneo lao la awali wakarudi kutoka Usafwa
katika mji mkuu wa Utengule Usangu.
Mpangile alisimikwa kama kiongozi mpya wa Uhehe penyewe, lakini baaa ya siku 50
alisimamishwa na kuuwa na Wajerumani waliomshtaki, eti anamsaidia kaka yake
kisiri.
Katika maficho na kifo
Mkwawa alikuwa ameondoka sehemu za Iringa mwezi Agosti
1896 alipoona mgawanyiko. Alifuata mwendo wa mto Ruaha akilindwa na wenyeji waliokuwa tayari
kumficha na kumlinda dhidi ya vikosi vya Wajerumani waliomtafuta.
Mnamo Desemba 1896 alihamia milima
ya Uzungwa alipojificha. Kutoka huko alitelemka mara kwa mara kwenye
mabonde alipopata vyakula na kushambulia vikosi vidogo vya askari vya
Kijerumani.
Katika Julai 1897 kikosi kikubwa cha Wasangu
pamoja na Wahehe chini ya uongozi wa Wajerumani walikuta kambi la
Mkwawa mlimani wakalishambulia lakini Mkwawa aliweza kukimbia.
Mwaka 1898 Mkwawa aliendelea kujificha
kwenye misitu akiongozana na watu wachache sana. Aliishi hasa kwa njia ya
kuvinda.
Wakati wa Julai 1898 aliongozana na wavulana 4 pekee, halafu Wazungwa
2, mume na mke.
Tarehe 16 Julai Wajeumani waliowahi kusikia habari zake
walimkuta huyu mama Mzungwa alipotafuta chakula wakamkamata hata akawaambia Mkwawa alielekea
kusini. Wakamfuata na tarehe 18 Julai Mkwawa alimwua
mume Mzungwa kwa hofu ya kusalitiwa.
Aliendelea na wavulana 2 tu walioitwa Musigombo na
Lifumika. Watoto waliogopa angeweza kuwaua pia. Hapo Lifumika aliamua kukimbia
asubuhi ya tarehe 19 Julai. Lakini siku
ileile alipotelemka kutoka mlimani alikutana na kikosi cha Wajerumani akakimbia
lakini wakamshika wakamlazimisha kuwaambia habari za Mkwawa. Kijana alimwambia sajenti
Mjerumani kuwa chifu alikaa mgonjwa
mahali kwa umbali wa masaa 3. Walimlazimisha kuwaongoza. Njiani walisikia kwa
mbali sauti ya bunduki, risasi 1. Wakaendelea na baada ya masaa mawili walikuta
maiti za Mkwawa na yule kijana mwingine. Inaonekana waliwahi kujiua na
sauti ya bunduki ilikuwa Mkwawa aliyejipigia risasi.[5].
Fuvu la Mkwawa
Fuvu la Mkwawa katika Makumbusho
ya Kalenga karibu na Iringa, Tanzania.
Kichwa cha mtemi kinasemekana
kilikatwa na Wajerumani na kutumwa Berlin kilipohifadhiwa katika makumbusho, awali Berlin na baadaye Bremen.
Waingereza waliochukua
utawala wa koloni mwaka 1918 baada ya Vita Kuu ya Kwanza
ya Dunia walitaka kuonekana kama mabwana wema. Mkuu wa serikali ya
kikoloni ya Tanganyika alipendekeza
kurudisha fuvu kwa sababu Wahehe walishirikiana na Waingereza wakati wa vita.
Hivyo kuna kipengele 246 katika mkataba wa Versailles
kinachosema: "Katika muda wa miezi 6 baada ya kuthibitishwa kwa mkataba
huu ... Ujerumani utakabidhi fuvu la Sultani Mkwawa iliyohamishwa kutoka Afrika ya
Mashariki ya Kijerumani na kupelekwa Ujerumani kwa serikali ya Mfalme wa Uingereza."
Fuvu la Mkwawa katika Makumbusho ya Kalenga karibu na Iringa, Tanzania.
|
Lakini baada ya Vita vikuu vya pili
ambako Ujerumani penyewe ilivamiwa na wanajeshi wa Uingereza gavana Twining wa
Tanganyika alikumbuka habari za fuvu akatembelea Ujerumani na kutazama mafuvu
ya makumbusho ya Bremen.
Katika mkusanyiko wa mafuvu 2000, 84 yalikuwa na namba
zilizoonyesha yalitokea Afrika ya Mashariki ya Kijerumani. Hapo aliyapanga
kufuatana na ukubwa na kutazama yale yaliyokuwa na vipimo vya karibu na ndugu
wa Mkwawa aliowahi kuwapima kabla ya safari yake. Hapo aliteua fuvu lenye shimo kwa
sababu taarifa ya kale ilisema Mkwawa alijiua kwa kujipiga risasi kichwani.
Fuvu hilo lilipelekwa Tanganyika tarehe 9 Julai 1954
na kuhifadhiwa katika jengo la makumbusho ya Mkwawa kwenye kijiji cha Kalenga.
Athari yake upande wa dini
Mkwawa alifuata dini za jadi, na alikataa ombi la Walutheri la kuanzisha misheni
Uhehe, lakini baadaye alikubali wamisionari Wabenedikto wa Kanisa Katoliki wahamie Tosamaganga
na kuanza kazi yao kati ya Wahehe.
Hata wakati wa vita vyake dhidi ya Wajerumani, Mkwawa
aliwaheshimu wageni wake hawa.
Subscribe to:
Posts (Atom)